خروج پرهزينه آمريكا – اخبار ما

با خارج شدن غيرمسئولانه نيروهاي آمريكا از افغانستان ، ايالات متحده همچنين توازن موجود را بر هم زده ، درگيري ، بي ثباتي و ناآرامي را تشديد كرده است ، در هر صورت ، دير يا زود مجبور است نيروهاي خود را از افغانستان بيرون بكشد. اما رويكرد تخريب كننده اين كشور بايد در جريان مذاكرات بين افغاني دوحه مورد توجه قرار گيرد. در طي توافق نامه امضا شده در سال 2019 ، تمركز اصلي بر خروج ايمن نيروهاي آمريكايي از منطقه بود ، به جاي برقراري صلح و ثبات در افغانستان. عملكرد آمريكايي ها در اين توافق طالبان را از نظر نظامي ، اجتماعي و بين المللي تقويت كرد. اين امر باعث تضعيف دولت مركزي افغانستان نيز شده است. از آنجا كه دولت مركزي در مذاكرات حضور نداشت و طالبان قول آتش بس به دولت مركزي را نداده بودند ، پس از آن تعداد زيادي از زندانيان طالبان آزاد شدند كه از نظر رواني دولت نظامي و مركزي آنها را تقويت كرد. در ادامه اين روند ، شاهد تضعيف روحيه نيروهاي دولتي و تقويت نيروهاي مخالف هستيم و مي توان وضعيت فعلي را نتيجه اين پيشرفت دانست.

وضعيتي كه در صورت ادامه مي تواند عواقب و هزينه هاي مختلفي براي كشورهاي منطقه داشته باشد و شايد شكل گيري چنين وضعيتي يكي از اهداف ايالات متحده در دستيابي به اين خروج باشد. با اين تصوير ، ما نمي توانيم چشم انداز روشني از آينده افغانستان تصور كنيم زيرا هيچ يك از نيروهاي درگير در افغانستان نمي توانند بر يكديگر غلبه كنند. نه دولت افغانستان قدرت كافي براي شكست دائمي طالبان را دارد و نه طالبان كه به دليل پيشرفت هاي اخير موفق به اشغال قلمرو شده اند. زيرا ظرفيت لازم براي تسلط بر سرزمين هاي اشغالي را در طولاني مدت ندارد و نمي تواند آن را ساماندهي كند. در ابتدا ، طالبان ساختاري داشت كه در آن يك رهبر وجود داشت و نماينده اي براي مناطق مختلف اشغالي منصوب مي كرد ، اما هيچ اشاره اي به قانون اساسي ، جامعه مدني ، حضور مردم و انتخابات نشد. در حالي كه برخي از افراد در روستاهاي دورافتاده ممكن است چنين انتظاري از دولت نداشته باشند ، افرادي كه در شهرهاي بزرگ زندگي مي كنند در برابر طالبان مقاومت مي كنند و جنگ در حال افزايش است.

ترديدي نيست كه تعيين آينده افغانستان با وجود سالها رنج و بي ثباتي بر عهده مردم افغانستان است. ايران همچنين امنيت و ثبات را براي كابل به دليل همجواري با افغانستان و مرزهاي مشترك بسيار مهم مي داند. اگر دولت مركزي در كابل مستقر نباشد ، هيچ پاسخگويي وجود نخواهد داشت و اين مي تواند مشكلات امنيتي زيادي ايجاد كند. علاوه بر اين ، هجوم مهاجران از افغانستان و فشار بيكاري به دليل وضعيت ايران ، مشكلات بهداشتي ، هزينه هاي تحميل شده از طريق يارانه به دولت و غيره. اين مشكلات زيادي براي ايران ايجاد خواهد كرد.

روشن است كه درگيري و ادامه جنگ نمي تواند مشكل دو طرف را حل كند و آينده سياسي روشني را براي افغانستان فراهم كند. طالبان يك جنبش روستايي و با قوميت است كه مي تواند در دولت مركزي نقش داشته باشد. اما مطمئناً همه افغانها به طالبان تعلق ندارند و اين گروه فقط مي توانند بخشي از جامعه افغانستان را نمايندگي كنند. اگر طالبان مي خواهند به اين هدف برسند ، بايد اين كار را از طريق آشتي و گفتگو بين افغان ها ادامه دهند ، زيرا تجربه نشان داده است كه جنگ نمي تواند راه حل مشكل سياسي افغانستان باشد و تنها راه پيشبرد دستيابي به اهداف مطلوب آشتي است. . طرفين

310311